Pierwsze czytanie: Iz 1, 1 – 10 

Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z  jego korzeni. I spocznie na niej duch Pański, duch  mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch  wiedzy i bojaźni Pańskiej. Upodoba sobie w bojaźni  Pańskiej. Nie będzie sądził z pozorów ani  wyrokował według pogłosek; raczej rozsądzi  biednych sprawiedliwie i pokornym w kraju wyda  słuszny wyrok. Rózgą swoich ust uderzy  gwałtownika, tchnieniem swoich warg uśmierci  bezbożnego. Sprawiedliwość będzie mu pasem na  biodrach, a wierność przepasaniem lędźwi. Wtedy  wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z  koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się  będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał.  Krowa i niedźwiedzica przestawać będą z sobą  przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak  wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na  gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do  kryjówki żmii. Zła czynić nie będą ani działać na  zgubę po całej świętej mej górze, bo kraj się napełni  znajomością Pana, na kształt wód, które przepełniają  morze. Owego dnia to się stanie: Korzeń Jessego  stać będzie na znak dla narodów. Do niego ludy  przyjdą po radę, i sławne będzie miejsce jego  spoczynku.  

Drugie czytanie: Rz 15, 4 – 9  

Bracia: To, co niegdyś zostało napisane, napisane  zostało także dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki  cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma,  podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje  cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście  wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i  zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i ojca Pana  naszego, Jezusa Chrystusa. Dlatego przygarniajcie  siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was – ku  chwale Boga. Albowiem Chrystus – powiadam – stał  się sługą obrzezanych dla ukazania wierności Boga i  potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz  po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie  uwielbili Boga, jak napisano: «Dlatego oddawać Ci  będę cześć między poganami i śpiewać imieniu  Twojemu».  

Ewangelia: Mt 3, 1 – 12  

W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!»

Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. A gdy widział, że przychodziło do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im:

«Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».